Soal Hati
Nya dalam hadis dan Al-Quran, setiap yang permulaan, ada pengakhirannya.
Tapi masa ani, mulanya blog ani, ada pengakhirannya tentang hidup ku ani. Tapi pengakhiran yang ku lalui ani, pengakhiran yang inda dapat ku elak kan. Walaupun aku yang mengakhirkannya. Terpaksa ku lapas kan.
Hatinya terpaut arah orang lain. Bukan pulang di sengajakannya. Tapi terpaut tia. Inda ulah kan. Perasaan orang mana dapat kitani tentukan. Walaupun aku sama ia setaun labih sudah. Kami putus tapi masih kami bekawan. Tapi ani, mun kedia sudah sangkut, inda kan aku melarang. Aku tau aku nada hak jua bah. Kawan ku ada bagitau, kalau aku takut lapas, ambil iya pulang balik. Ada jua banarnya, tapi indakan sudah ada orang lain kan beguna, di ambil tah balik. Kalau aku mau ia balik, aku mau tau yang aku sedia mengambil ia balik. Aku sedia pulang sudah, tapi aku inda tau samada perasaan ku ani di akibatkan oleh orang ketiga atupun banar-banar aku sedia.
Sayang ku kan kedia ani, Tuhan saja yang tau. Hati ani sakit menahan rasa. Padih nyamu. Hati ani mcm kana pirik-pirik. Kan melatup rasanya. Tapi pasal aku sayang masih arahnya, biar tia ia hepi. Asal ia hepi aku pun hepi, walaupun sebenarnya aku sakit.
Aku ani pun, bukan jua macam menyalahkan ia. Kami putus dulu pun sebab perbuatan ku jua. Atu penyasalan ku masa ani. Aku puas menyakiti hatinya. Kalau ku tau cemani rasa sakit nya, inda ku sanggup membuat perbuatan ku dulu arah nya. Sakitnya ani, macam kana turih-turih dangan pisau bah. Bukan ku kan labih-labih. Tapi sumpah demi Allah aku menyasal.
Tapi entah lah, mungkin bukan jodoh kami kan bersama. Aku cuba menerima semua ani dangan hati terbuka. Tapi inda ku dapat menerima jua. Aku cuba meliat hikmah disebaliknya, pun jua, sakit ku rasa. Inda apa lah. Aku bersyukur yang aku pernah hidup bersama ia selama-lama ani. Aku tetap sayangkan ia, walaupun sakit.
Inda pernah ku merasakan perasaan sakit, macam ani. Walaupun aku pernah bercinta, tapi sakit nya inda pernah cemani ku rasa. Aku doakan suatu hari ia akan bahagia walaupun bukan dangan aku. Amin.
p/s: Maaf ah, post ani jiwang-jiwang. Tapi nada tampat lain ku kan meluah kunyanyang ku ani... Kalau ada komen, aku alu-alukan. Aku membawa hati ganya ni, meluahkan soal hati...
Tapi masa ani, mulanya blog ani, ada pengakhirannya tentang hidup ku ani. Tapi pengakhiran yang ku lalui ani, pengakhiran yang inda dapat ku elak kan. Walaupun aku yang mengakhirkannya. Terpaksa ku lapas kan.
Hatinya terpaut arah orang lain. Bukan pulang di sengajakannya. Tapi terpaut tia. Inda ulah kan. Perasaan orang mana dapat kitani tentukan. Walaupun aku sama ia setaun labih sudah. Kami putus tapi masih kami bekawan. Tapi ani, mun kedia sudah sangkut, inda kan aku melarang. Aku tau aku nada hak jua bah. Kawan ku ada bagitau, kalau aku takut lapas, ambil iya pulang balik. Ada jua banarnya, tapi indakan sudah ada orang lain kan beguna, di ambil tah balik. Kalau aku mau ia balik, aku mau tau yang aku sedia mengambil ia balik. Aku sedia pulang sudah, tapi aku inda tau samada perasaan ku ani di akibatkan oleh orang ketiga atupun banar-banar aku sedia.
Sayang ku kan kedia ani, Tuhan saja yang tau. Hati ani sakit menahan rasa. Padih nyamu. Hati ani mcm kana pirik-pirik. Kan melatup rasanya. Tapi pasal aku sayang masih arahnya, biar tia ia hepi. Asal ia hepi aku pun hepi, walaupun sebenarnya aku sakit.
Aku ani pun, bukan jua macam menyalahkan ia. Kami putus dulu pun sebab perbuatan ku jua. Atu penyasalan ku masa ani. Aku puas menyakiti hatinya. Kalau ku tau cemani rasa sakit nya, inda ku sanggup membuat perbuatan ku dulu arah nya. Sakitnya ani, macam kana turih-turih dangan pisau bah. Bukan ku kan labih-labih. Tapi sumpah demi Allah aku menyasal.
Tapi entah lah, mungkin bukan jodoh kami kan bersama. Aku cuba menerima semua ani dangan hati terbuka. Tapi inda ku dapat menerima jua. Aku cuba meliat hikmah disebaliknya, pun jua, sakit ku rasa. Inda apa lah. Aku bersyukur yang aku pernah hidup bersama ia selama-lama ani. Aku tetap sayangkan ia, walaupun sakit.
Inda pernah ku merasakan perasaan sakit, macam ani. Walaupun aku pernah bercinta, tapi sakit nya inda pernah cemani ku rasa. Aku doakan suatu hari ia akan bahagia walaupun bukan dangan aku. Amin.
p/s: Maaf ah, post ani jiwang-jiwang. Tapi nada tampat lain ku kan meluah kunyanyang ku ani... Kalau ada komen, aku alu-alukan. Aku membawa hati ganya ni, meluahkan soal hati...
Ulasan
Jangan bawa bediam, baik kitani bekunyanyang. hehe
dikunyanyangkan lagi bagus daripada didiamkan.. hehe