Paning ku eh!
Paning ku paning. Sasak jua ku. Banar tah membarikan menumbuk bah. Eh kenapa lagi ni? Bukannya apa, cubatah kau, sakit hati kali kau ah. Berapa kali sudah ku kana . Apakan yang kau rancau-rancaukan ani, cuba tah bekunyanyang bisai-bisai. Minta maap ku kan kau wang eh. Aku atu meliat wayang ari atu, sekali atu, orang di belakang ku ani, tetandang-tandang bah. Inda kau sakit hati kan tu? Inda jua mengapa tu, tagur pulang ia bisai-bisai. Entah ah, hating ku atu marah sudah, takut ku jadi kurang ajar karang. Tapi cubatah beumpama sama orang. Wayang atu lagi membagi paning. Tapi inda pulang ku paning banar pasal atu. Beterima kasih jua ku pekerja di wayang atu, durang 'warning' pulang kami. Tapi kan halnya ani bah. Kenapa orang tetandang-tandang atu. Inda ku basanang wah. Hari atu sama jua kau, sampai kau taguri... Awu, apalah nasib ku ani kalau meliat wayang gerenti kana tandang-tandang kerusi ku atu. Entah ah, inda ku tau... Sabar saja bui. Awu ah sabar, tapi kesabaran ku ani ada ...